Welkom op deel 2 van de fotoreportage van de wandeling langs St.Cirq Lapopie. Heeft u deel 1 gemist klik dan even HIER.

We zijn aangekomen op het terras van een kleine epicerie in het centrum van het dorpje. We hebben ons hier even geparkeerd voor een lekkere warm bak koffie.

Saint-Cirq-Lapopie is een van de grote ambassadeurs van de gastronomie in de Lot en Zuidwest Quercyt. Al generaties lang zijn de telers en kleine producenten erin geslaagd om hun lokale producten te behouden. Met deze producten worden heerlijke gerechten gemaakt.

Het wijn museum en de Gourmet Quercynois producten zijn het resultaat van de vereniging van wijnliefhebbers, wijnmakers en kleine producenten. U vindt dit museum in de kelder van Restaurant Le Gourmet Quercynois.

De straten van St.Cirq Lapopie hebben hun sfeer en charmes weten te behouden, veel oude huizen waarvan gevels in steen of houtskeletbouw die dateren uit de 13e eeuw sieren hier de straten. Deze huizen worden gekentmerkt door een pannen gedekt dak in diverse vormgevingen. De straten liggen door de diverse niveau's veelal hoger langs de voorgevels als de vloer in het woonhuis.

Eglise St.Cirq

De bouw begon in 1523, en is de vervanging van een Romaanse kapel uit de twaalfde eeuw, een deel ervan ziet u nog terug op de oostelijke gevel van het gebouw. Het gebouw heeft een strakke vormgeving, en is hier en daar opgevrolijkt met wat ronde elementen. Één ervan is het kleine ronde torentje naast de hoofdtoren, welke is bekroond met een kleine vierkante torenkamer.

Deze gotische kerk werd gebouwd vanaf 1522 en werd gebouwd op de resten van een vormalige en statige romaanse kapel. Hier en daar zijn nog resten van de kapel terug te vinden en ook muurschilderingen zijn nog te zien.
Het interieur is licht,rustig en stijlvol, passend voor deze omgeving ingericht.

De watermolen Aulagnac is gelegen aan de Lot, en tevens aan de voet van het dorp Saint-Cirq-Lapopie. De molen werd gebruikt in de middeleeuwen voor het malen van tarwe. De molen is gebouwd in de vroege 14e eeuw, maar waarschijnlijk herbouwd na de Honderdjarige Oorlog en werd gerestaureerd in het begin van de 18e eeuw. Moulin d'Aulagnac werd uiteindelijk verlaten in 1966.
De molen is vandaag de dag in goede staat en terug te vinden in de vorm van een klein rechthoekig gebouw met een dak met steile hellingen. Binnen de muren op de begane grond zijn nog twee waterwielen aanwezig, in goede en tevens werkende staat.Het geheel is verbouwd tot een woonhuis, en het dient als een erfgoed. Er is een demonstratie op de Nationale Dag van de Moulins in Frankrijk.

De kalkhoogvlaktes van Lot met o.a. Causse de Limogne, Quercy Blanc en de Causse de Gramat liggen gemiddeld 300 à 400 meter boven de zeespiegel, behalve op de plaatsen waar het rivierwater diepe en grove kloven heeft uitgesneden in de kalksteenhoudende grond. Lot ligt volledig in het gebied "Le Quercy" dat ook wel "La terre des merveilles" wordt genoemd. Al met al een prachtig en ook zeer afwisselend landschap.

Vanaf de middeleeuwen begonnen de bijenkorven hun intrede te doen in Europa. Veelal hadden gebieden in de lage landen hun eigen specifieke traditionele bijenkorf. De meeste bijenkorven werden uit (rogge)stro of buntgras vervaardigd. Maar ook werden wilggentenen gebruikt zoals in Brabant en in Limburg. Korven werden ook wel besmeerd met koemest of leem. Aan de binnenkant werden ze gespijld. De spijlen bovenin de korf gaven richting aan de raatbouw, en de spijlen dwars door de korf gaven stevigheid aan de door de bijen te bouwen raten (en aan de korf). De spijlen werden vaak gemaakt van eenjarige takken van de Hondskers. Ze kregen aan één kant een punt om ze goed door het stro te kunnen duwen. De stompe achterkant van de spijl moest niet geheel in het stro verdwijnen, want dat maakt het later weer verwijderen van de spijlen (als de raten weer moesten worden uitgebroken) een stuk lastiger.Het nadeel van bijenkorven was dat het verwijderen van de honing gepaard ging met schade aan het broed en aan de bijen. Vaak werden de korven beschadigd met het oogsten en moesten de bijenkorven regelmatig gerepareerd of vervangen worden. Een bijenkorf werd vroeger altijd gemaakt door een speciale ambachtsman: de bijenkorfvlechter.

Departement Lot (vroegere provincienaam was Quercy) is een Frans departement, gelegen in de regio Midi-Pyrénées. Het departement grenst aan de departementen Corrèze, Cantal, Aveyron, Tarn-et-Garonne, Lot-et-Garonne en de Dordogne.
Het departement Lot heeft een oppervlakte van 5217 km2.

Koolzuurhoudend regenwater lost het calciumcarbonaat in het kalkgesteente op, waardoor kleine komvormige dalen of inzinkingen ontstaan, de zogenaamde ‘cloups’ of ‘dolines’. Als regenwater via spleten in de bodem wat dieper de grond indringt, dan ontstaan door uitschuring en oplossing van het rotsgesteente natuurlijke karstputten en kloven die ‘edzes’ of ‘eidges’ genoemd worden in Lot. Het in de grond gesijpelde regenwater heeft in de loop der tijd onderaardse gangen uitgeschuurd, waarna al dat water samenkomt in een al of niet snelstromende rivier. Deze rivieren bevatten soms schurende materialen, verbreden hun bedding en storten vaak als een waterval naar beneden. Bij langzaam stromende rivieren ontstaan stroomopwaarts door kalkafzetting natuurlijke dammen, de ‘gours’. Soms komt het voor dat een rivier zo langzaam stroomt dat het water verkalkt. Men spreekt dan van een versteende rivier.

Soms lost de kalkkorst boven het ondergrondse water verder op, waarna het gewelf afbrokkelt en er een koepel ontstaat. De top van deze koepel ligt dicht tegen de grondoppervlakte aan en als het koepelgewelf te dun wordt, kan het instorten en ontstaat er een enorm gat, een kloof of ‘gouffre’. Het mooiste voorbeeld van zo’n gouffre is te zien bij de Grand Dôme de Padirac of Gouffre de Padirac.

In sommige grotten zorgt neerdruppelend water voor het ontstaan van grillige kalksteenformaties in de vorm van o.a. pegels, piramiden en draperieën:
Stalactieten: hangen aan het gewelf van een grot, meestal hol en puntig
Stalagmieten: ontstaan op de bodem van een grot, meestal massief en afgerond
Zuil: stalactiet die tegen een stalagmiet aangroeit
Excentrieken: zeer fijne, zijdeling uitgekristalliseerde, naaldvormige stalactieten of stalagmieten (max. 20 cm)

Na een werkelijk geweldige dag verlaten we Bouziés over de hangbrug die het dorp met de buitenwereld verbindt. Vanuit de auto maken we nog snel even deze foto op de hangbrug, links het Chateau d'Anglais met zijn ingang tot een mooi en vooral groot grottenstelsel.

Au Revoir Bouziës